یادداشت سینمافا بر «بی مادر» و «دسته دختران»

سینمافا- مهدی غضنفری- دو فیلم «بی مادر» و «دسته دختران» به نمایش درآمدند.

بی مادر (مرتضی فاطمی)

بی‌مادر فیلمی ملوردام (اشک انگیز) و سانتیمانتال (احساسی) است که مخاطب هدفش مخاطب عام است. فیلم کم و بیش و در مدل خودش خوش ساخت است، هر چند مطلوب حضور در جشنواره‌ها نیست.

دسته دختران (منیر قیدی)

دسته دختران فیلمی متعلق به سینمای دفاع مقدس است. فیلم هیچگاه شروع نمی شود که تمام شود. به نظر می‌رسد فیلم علاقه‌ند است لحظه‌ی دفاع و البته سقوط شهر خرمشهر را به تصویر درآورد. فیلم جدا از چند کاراکتر زنی که حضورشان عامل اخلال جهان فیلم است (!) درباره‌‌ی گروهی از مردم محلی در قالب بسیج و سپاه و تکاوران نیروی دریایی ارتش (به نظرم اولین فیلمی باشد که به این واقعیت تاریخی اشاره می کند) نیز است که جانانه دارند از شهر دفاع می کنند. فیلم خودش را آن‌چنان درگیر داستانک‌های بی‌اساس کرده است که موضوع اصلی به حاشیه رفته است. دسته دختران بدلیل نداشتن فیلمنامه‌ی دقیق، در وضعیت فعلی چیزی بیش از انفجارهای پی در پی و بدن های آش و لاش نیست.