روز آخر
یادداشت سینمافا بر «درب» و «نمور»
سینمافا- مهدی غضنفری- فیلم‌های «درب» و «نمور» به نمایش درآمدند.
درب (هادی محقق)
نام فیلم “دِرب” (در زبان لری به معنای «زمین سفت» است) است که با دَرب (شکل نادرست اما بسیار پرکاربرد «دَر» است) تفاوت دارد. فیلم آشکارا در شیوه سینمای موسوم به عباس کیارستمی و یا مدرن با طعم ایرانی ساخته شده است داستان همزمان مردی معلول با بچه مریضش و کارمند اداره برق بسیار وظیفه شناسی است. فیلم همزمان کاراکتر محور با تاکید بر لوکیشن بکر محیط پیرامونی است. دِرب ربطی به سینمای جریان اصلی ندارد و آشکارا تعلقی به سینمای هنر و تجربه دارد فیلمساز پیشاپیش مخاطب هدفش را خیلی محدود فرض کرده است. فیلم در مدل خودش استاندارد است و با اینکه به شگفت انگیزی «ممیرو» فیلم قبلی فیلمساز نیست اما در مجموع موفق است.
نمور (داود بیدل)
“نمور” اولین ساخته کارگردانش است.فیلم همان جمع شدن کاراکترها(به دلیلی)، چالش کاراکترها با هم و برملا شدن راز یا رازهاست. این همان شیوه‌ای است که اصغر فرهادی در سینمای ایران باب کرد و چون توامان در گیشه، جشنواره ها و جشن های سینمایی بسیارموفق بود بسیاری تلاش کردند همان مسیر را بروند. نمور نیز تلاش می‌کند همان مسیر آشنا را طی کند و با اینکه ایده مرکزی‌اش جالب است اما مشکل فیلم اجرای بد کارگردان و بازی‌های به‌شدت ضعیف بازیگران است. فیلم در اوج لحظات احساسی خنده‌دار می شود و از جمله فیلم‌های کمدی ناخواسته‌‌ی جشنواره است.
