نگاهی بر کنسرت-نمایش «ترانه های شرقی»

سینمافا- محمد پورصادقی- نمایش “ترانه‌های شرقی” با نویسندگی و کارگردانی جلال‌الدین دری در پردیس تئاتر شهرزاد با رعایت پروتکل‌های بهداشتی به روی صحنه رفته است. این نمایش تا تاریخ ۱۹ فروردین سال آینده  اجرا خواهد شد. بازیگران این اثر هنرمندان معروفی همچون رحیم‌نوروزی، شبنم‌قلی‌خانی، سمیرا‌حسینی، سپیده صباغ و … می‌باشند. خواننده‌ی این نمایش هم حجت اشرف‌زاده است. در ادامه، نگاهی گذرا بر کیفیت این اثر می‌اندازیم.

این نمایش، با استفاده از داستان‌های اپیزودیک و سبک محمد رحمانیان، سعی در ایجاد ارتباط احساسی با ترانه‌های شرقی و بازسازی ارزش‌های آن‌ها را دارد. در همین راستا، استفاده از همنوایی پیانو و کمانچه برای محلی‌سازی داستان‌ها و هماهنگی با محتوای بکار رفته کمک شایانی به پیشبرد این هدف کرده است. این شاید تنها نقطه‌ی اتکای این نمایش برای جذب و رضایت مخاطب باشد چرا که به نظر نمی‌رسد سایر عوامل موثر در یک نمایش، در این اثر موفق عمل کرده باشند.

از جمله‌ی بزرگ‌ترین نقاط ضعف ان نمایش، متن آن است که به نظر می‌رسد به شدت بازاری و سطحی نوشته شده است. این عامل می‌تواند از کیفیت درک مضمون داستان‌ها و به تبع آن، درک فضای ترانه‌های اجرایی و ارائه پیام‌های عمیق‌تر در راستای آنها بکاهد.

همچنین، تعریف ناقص و اشتباه شخصیت‌ها باعث شده است که بازی بازیگران، مصنوعی به نظر برسد و از ارتباط عاطفی تماشاگران با داستان‌ها و شخصیت‌های‌شان کاسته شود. طراحی صحنه این اثر نیز مناسب یک نمایش اپیزودیک به نظر نمی‌رسد و بعید است که بتواند تماشاگر را به درون جغرافیای داستان جذب کند.

از جمله‌ی نواقص بعدی این نمایش، می‌توان به طراحی صدا و موسیقی به شدت ساده و بی کیفیت اشاره کرد. این کمبود، خصوصا برای اثری که به موسیقی متکی است و جان اثر مربوط به حال و حوای ترانه است، می‌تواند کیفیت کلی اثر را تا حد زیادی تحت تأثیر قرار دهد. به همین ترتیب، کیفیت اجرای زنده‌ی خواننده (حجت اشرف‌زاده) نیز متاثر از همین عوامل، نمره‌ی قابل اعتنایی دریافت نمی‌کند.

در انتها می‌توان گفت که نمایش “ترانه‌های شرقی” با استفاده از داستان‌های اپیزودیک و همنوایی پیانو و کمانچه و همچنین استفاده از یک خواننده‌ی مشهور، تلاش می‌کند تا ارتباطی عاطفی بین تماشاگران و ترانه‌های شرقی بوجود آورد. با این حال، متن بازاری و سطحی، تعریف ناقص شخصیت‌ها، بازی مصنوعی بازیگران، طراحی صحنه نامناسب و صدا و موسیقی ساده و بی‌کیفیت، از کیفیت کلی این اثر کاسته‌اند.