نگاهی به فیلم «بنفشه‌ی آفریقایی»

سینمافا- میلادمعتمدی‌فر- بنفشه آفریقایی از آن دسته فیلم هایی است که پس از مدت ها و در شرایط و اوضاع کرونایی تصمیم به اکران آنلاین گرفته است.
بنفشه آفریقایی پس از عصر جمعه دومین فیلم بلند مونا زندی حقیقی است که داستان متفاوتی نسبت به فیلم قبلی خود دارد.
این فیلم یک درام عاشقانه بین یک زن مصمم و چند وجهی با مردی منفعل و متزلزل است. فیلمی زیبا  که بشدت لحظات عاطفی جذابی برای مخاطب خلق می‌کند.
شخصیت اصلی فیلم، شکو زنی میانسالی است که متوجه می‌شود همسر اولش فریدون توسط فرزندانشان به خانه سالمندان منتقل شده است. او به همراهی همسر دومش رضا تصمیم می‌گیرند تا مرد را به خانه خود بیاورند. با آوردن فریدون در خانه رابطه شکو و فریدون تغییراتی می‌کند که در زندگی با رضا هم تاثیر می‌گذارد و اتفاقات تازه‌ای را در این خانه و روابط سه نفر رقم می‌زند. نقش خانه در این فیلم مهم و پررنگ است و کش و قوس‌های احساسی بین این سه نفر همه در این خانه شکل می‌گیرند. فریدون شخصیتی شکننده و افسرده دارد، اما به مرور به زندگی برمی‌گردد. او در خانه جدید خود در طبقه پایین در اتاقی ساکن شده که مشرف به حیاط خانه است. رضا اگرچه در ابتدا توافق کرده که فریدون به خانه و زندگی آن‌ها وارد شود، در ادامه تحت تاثیر فضا و آدم‌های بیرون از این مثلث تغییر می‌کند و نشان می‌دهد که نیازمند توجه است. از لحظه‌ای که فریدون تصمیم می‌گیرد با ساکنین خانه مراوده داشته باشد، فضای فیلم نوستالژیک می‌شود و حس قبلی از بین می‌رود. کم‌کم، فاز جدید رابطه‌ی رضا و شکوه نیز کلید می‌خورد و فیلم حرف‌های قبلی‌اش را پس می‌گیرد، تا در نهایت تنها حس ترحم شکوه به همسر سابقش باقی بماند و در سکانس آخر اوجِ خود را نشان دهد.
بنفشه آفریقایی ،شخصیت‌هایش و در نهایت بیننده را در مسیر یک دوراهی اخلاقی قرار می‌دهد؛ انتخاب میان وظیفه‌ی انسانی و وظیفه‌ی عرفی. فیلم منظر اومانیستی را پیشنهاد می‌دهد و داستان را بر مبنای آن پیش می‌برد. رضا (سعید آقاخانی) به حکم عرف جاری بر جامعه بی‌غیرت خوانده می‌شود، چراکه اجازه داده تا همسرش شوهر قبلی خود را به خانه بیاورد.
معتمدآریا در نقشش توانسته یکی از بهترین بازی‌هایش را ارائه دهد و بازیگران روبه‌روی او سعید آقاخانی و رضا بابک نیز به دیده شدن بازی بهتر معتمدآریا کمک کرده‌اند و این دو نیز بازی‌های قابل قبولی را به جای گذشته‌اند.
رضا بابک در مورد تقسیم نقش ناعادلانه میان دو مرد حاضر در فیلم گفته بود: «من این مورد را قبول ندارم و به نظرم در داستان، توازن برقرار بود. سعی همه ما در این بود که بتوانیم به کاراکترهای خاص خودمان برسیم، نه به چیزی که نمود بیرونی داشته باشد. خیلی از اتفاق‌های بین ما، فقط در یک نگاه یا یک واژه کوتاه بود. من زیاد این ناعدالتی در توزیع نقش بین دو شخصیت مرد در فیلم را قبول ندارم.»