بیضایی، “سگ کشی” و معرفی “پیرپسر” به اسکار

سینمافا- در شرایطی که امسال مثل هر سال گزینه های مختلفی برای معرفی از سوی سینمای ایران به اسکار مطرح گشته اند ولی به نظر می‌رسد بهترین گزینه برای اسکار همان فیلم “پیرپسر” ساخته اکتای براهنی باشد.
احمد محمداسماعیلی عضو باسابقه انجمن نویسندگان و منتقدان خانه سینما با بیان مطلب فوق گفت: مهمترین ویژگی فیلم پیرپسر آن است که اجماع مخاطبان عام و خاص را یکجا دارد و همان قدر که جامعه منتقدان به فیلم روی خوش نشان داده، مخاطبان عام هم برای فیلم سرودست میشکنند و باعث شده اند پرفروش ترین فیلم غیرکمدی سینمای ایران همین پیرپسر باشد.
این منتقد که سابقه سالها فعالیت در هسته مرکزی هفته نامه های سینما، فیلم و سینما و جهان سینما و… را در کارنامه داشته پیرامون ویژگی‌های ساختاری-مضمونی “پیرپسر” گفت: از نظر ساختاری با یک فیلم سه پرده ای کلاسیک روبروییم که یک تفاوت مهم با آثار سال‌های اخیر دارد که دو پرده ابتدایی آن-مقدمه و مواجهه- بسیار باصبر و حوصله پیش می‌رود و مخاطب را با ذات کاراکترهای داستان ممزوج می‌نماید و درنهایت پرده سوم به شدت کوتاه، ضربتی و جانکاه است و مخاطب را تا مدتها درگیر می‌نماید.این ساختار که زمان طولانی فیلم را هم رقم زده چون برای مخاطب این روزگار تازگی دارد با اقبال هم مواجه است.
او ادامه داد: از نظر مضمون با فیلمی ضدّ جبر و طرفدار اختیار روبروییم که می‌خواهد بگوید آدمی هرگاه که بخواهد اختیار آن را دارد که دربرابر اربابان زورگو بایستد و جریان را به سود خود برگرداند؛ مضمونی ازلی که بارها و بارها زمینه تولید فیلم و سریال شده و باز هم خواهد شد اما اکتای براهنی آن موتیف را در یک ساختار کاملا ایرانی ترسیم کرده و می بینیم که از آن محافل کاملا ایرانی که باستانی با رفقای خود دارد یا آن پارتی های شبه‌روشنفکرانه در خدمت مفهوم نهایی بهره برده است.
احمد محمداسماعیلی در پایان ابراز امیدواری کرد: با معرفی فیلم پیرپسر به اسکار می‌توانیم راههای نرفته را دوباره برویم. سالها پیش از این بهرام بیضایی فیلم سگ کشی را ساخت که در میان مخاطبان فستیوال فجر شوری به راه انداخت و سیمرغ مردمی را هم برد ولی متاسفانه در جشنواره به این فیلم چندان توجه نشد تا بجایش فیلم باران مجیدی بالا بیاید و در عین حال بعد از اکران موفق فیلم سگ کشی و در حالی که میشد این فیلم خوب بیضایی که اجماع مخاطب عام و خاص را داشت نماینده ایران در اسکار نمود ولی یک بار همان باران را به اسکار معرفی کردند و بار دیگر فیلم بومی من ترانه ۱۵ سال دارم صدرعاملی که هیچ کدام هم در اسکار موفقیتی کسب نکردند‌. حالا در گذر زمان می‌بینیم که سگ‌کشی فرسنگها بالاتر از باران و ترانه و امثالهم جای گرفته و حسرت یک پلان آن به دل مدعیانی که زیر پای بیضایی را خالی کردند، به جای مانده. امیدواریم امسال دیگر آن تجربه‌‌های نادرست و بعضا جناحی گذشته تکرار نشود و فیلم پیرپسر به اسکار معرفی شود تا حداقل به جامعه مخاطب عام و خاص یکجا احترام گذاشته شود.