
بررسی فیلم سینمایی «روزهای نارنجی»
سینمافا- محمد پورصادقی- فیلم «روزهای نارنجی» به کارگردانی آرش لاهوتی، نویسندگی مشترک آرش لاهوتی و جمیله دارالشفایی و با بازی هدیه تهرانی و علی مصفا، در خلال وضعیت کرونایی کشور و رکود سینماها به اکران در آمده است. به همین مناسبت، نگاهی کوتاه میاندازیم بر کیفیت محتوایی این فیلم.
در فیلم، ما با شخصیت یک زن روبرو هستیم که زندگی مشترکش با بحران مالی روبرو است و همسری بیدست و پا و بیعرصه دارد. در این شرایط سخت، او یک مسئولیت و تعهد بزرگ را در زمینهی برداشت مرکبات به عهده میگیرد که برایش ریسک بسیاری دارد. او در مواجهه با این مشکلات، به تدریج وارد وضعیت بدتری میشود. با این حال، او همچنان دارای اراده قوی است و با تمامی مشکلات، تلاش میکند و حتی در برابر خیانت همسرش، سر بلند نگه میدارد. شخصیت زن، به قدری قوی و بااراده است که نه تنها شوهرش، بلکه تمام کارگرانی که با او سرو کار دارند هم از رفتار مستبدانه و سرد او متاثر میشوند. با این حال، او تعدادی کارگر زن را استخدام میکند و به آنها جایگاه و احترام میدهد و حتی با دختری که با مشکل اعتیاد مواجه است، توجه زیادی میکند. او مانند سایر مردانی که در این حرفه هستند برای کسب سود و آوازه هم تلاش میکند و تسلیم نمیشود. این ابرقهرمان بداخلاق و مهربانی است که تا دقایق آخر فیلم با آن مواجهیم.
اما متاسفانه داستان و روایت به همین منوال جلو نمیرود و در دقایق پایانی، روزهای نارنجی تبدیل به یک خیانت تمام عیار به زنان و مخاطب میشود. مخاطبی که تا دقایق آخر روی قهرمان زن داستان حساب باز کرده است و توقع حل گرههای محکمی را دارد که نویسنده مقابل او قرار داده. جایی که نویسنده و به تبع آن، قهرمان ما باید تیر خلاص را به کلیشهها بزند و زن را به عنوان یک موجود مستقل، قوی و با تدبیر نشان دهد، او را از مقام قهرمانی عزل کرده و به یک زن ناتوان، مستاصل و بازنده تبدیل میکند. این تحول در شخصیت بدون توضیحات کافی و تبیین اهمالکاری احتمالی شخصیت اصلی رخ میدهد و گویی قرار بوده است که از ابتدا این زن از عهدهی حل کردن هیچ چالشی برنیاید و لابد، قهرمان مرد، در حال چرت زدن بوده است. تمامی گرهها، بدون هیچ توضیحی توسط مردی حل میشود که نه تنها بی دست و پا بود، بلکه صلاحیت رتق و فتق امور زناشویی مشترک را هم نداشت.
روزهای نارنجی در همهی وجوه فنی هم در سطح متوسط و غیرخیرهکنندهای عمل میکند. حتی فیلمبرداری و تدوین گاهی در نماهای بسته و یا نماهای بیرونی باغ، مخاطب را با سردرگمی و انقطاع روایی مواجه میکند.
با این همه، سخت نیست که بتوان حدس زد این فیلم در گیشه و در برداشتهای مخاطبان از داستان، شکست بخورد.