+ گزارش تصویری

یادداشت سینمافا بر سومین روز جشنواره تئاتر کودک همدان

یادداشت سینمافا بر سومین روز جشنواره تئاتر کودک همدان

سینمافا- روز سوّم جشنواره نیز به پایان رسید. پرکار ترین و شلوغ ترین روز جشنواره. در این روز سیزده نمایش در بخش های مختلف جشنواره اجرا شد.

در بخش مسابقۀ ایران نمایش های پینوکیو به نویسندگی و کارگردانی رضا جوشعار از بندرعباس، و تورنج به نویسندگی افسانه زمانی و نسرین خنجری و کارگردانی افسانه زمانی از تهران به روی صحنه رفتند.

همچنین در بخش بین الملل نمایش های جنگ بازی به نویسندگی حسن حاجن پور و کارگردانی عبد بناری و علی سنامیری از خارک، جوجه اردک زشت اثری از هانس کریستین اندرسن با کارگردانی تدورا پاپووا لازوروا از کشور ترکیه، عروسک رز برگرفته از نمایشنامۀ عروسک فراموش شدۀ آلفونسو ساستره و به کارگردانی موقف عارف لهونی و لافان هه ژار از اقلیم کردستان عراق و بینوایان اثری از کمپانی تئاتر کریزو به نویسندگی و کارگردانی کریستوف تیبالت از کشور فرانسه به اجرا درآمدند.
در بخش مسابقۀ خوردسال نیز نمایش های رویای سپید به نویسندگی و کارگردانی آرین ناصری مهر از تهران و لباس‌های رنگارنگ به نویسندگی و کارگردانی نگار نادری از لاهیجان اجرا شدند.

در بخش مسابقۀ خیابانی نمایش های کتاب قدیمی پدربزرگ به نویسندگی و کارگردانی نرگس خاک خوار از تهران و رویای درون کودک به نویسندگی زهرا مریدی و کارگردانی سید سوران حسینی و زهره قاسمی از تهران و وارش به نویسندگی محمد جعفری و کارگردانی مریم مهدی پور از کیانشهر مهمان خیابان های همدان بودند.

یک نمایش هم در بخش مهمان جشنواره حضور داشت. بازی در بازی به نویسندگی مسعود براهیمی و کارگردانی مسعود براهیمی و دلارام ترکی از اصفهان.

همچنین نمایش پینوکیا نیز به نویسندگی استفانوبنی و کارگردانی ریحانه سبکروح از شیراز در بخش دانش آموزی به روی صحنه رفت.

در روز سوّم نیز به دلیل تعدد و همزمانی اجراها تنها موفق به تماشای سه اثر شدیم. نمایش های ترنج از تهران، بینوایان از کشور فرانسه و پینوکیو از بندر عباس که در حد توان و به اقتضاء حال، خلاصه ای از آنها تقدیم حضور می گردد.

1- نمایش بینوایان. نویسنده و کارگردان کریستوفر تیبالت از کشور فرانسه.

درخلاصۀ این نمایش آمده است: «بینوایان تاریخ فرانسه را در سال 1830 نشان می دهد. داستانی سراسر از شور و عشق، رویاها و انقلاب. این تئاتر نشانگر داستانی طنز و خنده آور است که تلاش دارد بچّه ها را بخنداند و انگیزه ای را در آنها ایجاد می کند که رمان ویکتور هوگو را بخوانند.» نمایش بینوایان را می توان نمایش لحظه های تأثیرگذار و مهم رمان بینوایان ویکتور هوگو نامید. نمایشی پارودیک که با استفاده از تکنیک های کمدی دلارته و کمی چاشنی عروسک و شوخی های فرانسوی به خوبی با مخاطب خود ارتباط برقرار می کند.

2- نمایش ترنج به نویسندگی افسانه زمانی و نسرین خنجری و کارگردانی افسانه زمانی از تهران

در خلاصۀ این نمایش آمده است: «عمارت اعیانی، برای برگزاری مهمانی آماده می شود. در مطبخ نیز همه درگیر تهیه و تدارک غذا هستند. امّا ترنج کوچولو دلخور است. چون هنوز کوچک است و اجازۀ ورود به مهمانی را ندارد. برای همین، ترنج که می خواهد مانند بزرگترها بشود تا به مهمانی راه پیدا کند، لباس و گردنبند مادر خود را می پوشد و به گردن می اندازد. امّا گردنبند پاره می شود و باعث می شود آشپز خانواده ترنج به همراه کارگرها داستان دختر نارنج و ترنج را برای ترنج کوچولو تعریف کنند.» نمایش ترنج، فضایی روایی دارد و با استفاده از تکنیک های نمایش ایرانی به خوبی با مخاطب کودک خود ارتباط برقرار می کند. البته نمی توان از این موضوع گذشت که ترنج نمایشی دخترانه است و احتمالا برای دختران بیشتر از پسران جذاب است. چرا که در روابط و اتفاقات لطافت و ظرافتی نهفته است که مختص دختربچّه هاست. چیزی شبیه خاله بازی های دوست داشتنی و نوستالژیشان. در حالی که پسربچّه ها بیشتر طرفدار جنب و جوش و درگیری و بزن و بکوبند. استفادۀ خلاقانۀ کارگردان از عناصر سادۀ آشپزخانه برای روایت افسانۀ دختر نارنج و ترنج و تیپ سازی های موفق، شیرین و دوست داشتنی بازیگران و صداسازی های مناسب بر جذابیت اثر افزوده است. امّا نمایش ترنج با اشکالاتی هم مواجه است. اوّل اینکه کارگردان بیشتر از اینکه سراغ طراحی صحنه و نگاه کاربردی به عناصر صحنه برود، به سمت طراحی دکور و زیباسازی فضا رفته است. و به جز مواردی مانند تبدیل اجاق به میز عروسک گردانی باقی صحنه در و دیواری زیبا و فضایی چشم نواز است. و اساساً دکوراتیو نبودن فضای ساخته شدۀ مطبخ امارت، باعث می شود بعد از ده یا پانزده دقیقه از نمایش زیبایی صحنه برای مخاطب عادی و بشود و دیگر به چشم نیاید. همچنین در جاهایی از نمایش ترنج به نظر می رسد ریتم شدیداً می افتد و حتی حوصله سربر می شود. این مشکل شاید به خاطر روایی بودن اثر و دراماتیک نبودن آن باشد. البته ایرانی بودن این اثر، و توجّه آن به فرهنگ و هنر ایرانی و متل های کهن این مرز و بوم بسیار جای تقدیر دارد و قطعاً نمایش هایی از این دست بیشتر مناسب حال کودک ایرانی است تا نمایش هایی که با تقلید از فرهنگ و قصّه های غربی باشد.

3- نمایش پینوکیو. نویسنده و کارگردان رضا جوشعار از بندر عبّاس.

در خلاصۀ این نمایش آمده است: «آقای کوچک با دروغ هایش تمام اهل خانه را به دردسر انداخته است. پرستارهایش هم یک به یک اخراج می شوند. تا اینکه یکی از پرستارها داستان پینوکیو را برای او و خواهرانش تعریف می کند و آنها وارد قصّه می شوند.» نمایش پینوکیو ورود بدی به داستان دارد. بدون اینکه کاراکترها را بشناسیم ناگهان با مشکلاتشان مواجه می شویم. و این عدم شناساندن کاراکتر به مخاطب باعث می شود مسئلۀ نمایش اصلاً برای مخاطب اهمیت پیدا نکند. همچنین همه به آقای کوچک نسبت دروغ گویی می دهند بدون اینکه ما دروغی از او شنیده باشیم و اساساً طرح مسئلۀ نمایش دچار لکنت است. در ادامه و با اجرای فرمی زیبا و چشم نواز وارد داستان پینوکیو می شویم. داستانی که دقیقاً با همان ترتیب و زاویۀ دید داستان اصلی پینوکیو روایت می شود. شوخی های لوس و بازی های ناموفق، محدود بودن خلاقیت نمایش در لباس های رنگی و فرم های رقص گونه و از همه بدتر پایان بندی نامناسب از دیگر اشکالات پینوکیو است. دقیقاً زمانی که پینوکیو تصمیم می گیرد دیگر دروغ نگوید و به کمک پدر ژپتو برود توسط نهنگ خورده می شود! این برخورد قرار است چه پیامی را به مخاطب کودک منتقل کند؟! و این سوالی اساسی و ریشه ای است که کارگردان و نویسندۀ اثر حتماً باید از خود بپرسد.

اطلاع رسانی از طریق ایمیل
به من اطلاع بده در صورت:
guest
لطفا نام حقیقی خود را وارد کنید
آدرس ایمیلتان را وارد کنید
اگر وبسایت دارید، آدرس آن را وارد کنید

0 نظرات
Inline Feedbacks
View all comments

جست‌وجو

Generic selectors
فقط تطبیق کامل
جستجو در عناوین خبرها
جستجو در محتوای خبرها و گفتگوها
Post Type Selectors

ویدیو

در حال بارگذاری...

آخرین پست‌ها

سینمافا را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید

0
Would love your thoughts, please comment.x