یک اجرای قابل قبول در شرایط همه‌گیری
نگاهی بر نمایش «آگوست در اوسیج کانتی»
سینمافا- محمد پورصادقی- نمایش “آگوست در اوسیج کانتی”، برگرفته از نوشته‌ی تریسی لتز، با کارگردانی میکاییل شهرستانی در خانه‌ی نمایش مهرگان به روی صحنه آمده است. این نمایش که تا پایان اسفندماه به روی صحنه می‌رود، در کلیت خود تلاشی قابل تحسین برای به تصویر کشیدن داستانی زیبا و پرمعنا را نشان می‌دهد.
یکی از نکات قوت این نمایش، طراحی صحنه است که با دکور قوی و میزانسن خوبی به اجرا درآمده است. این طراحی، فضای مناسبی را برای ارائه داستان فراهم می‌کند و با جزئیات دقیق، به به‌تصویرکشیدن محیط و شرایط زندگی شخصیت‌ها کمک می‌کند.
همچنین، پردازش خوب شخصیت‌ها نیز از نکات مثبت این نمایش است. بازیگران نیز تقریبا شخصیت‌ها را به طور منجسم و قابل ارتباط بازی می‌کنند. این اجراها، احساس و هیجان داستان را به خوبی به تماشاگران منتقل می‌کند و باعث می‌شود تا با شخصیت‌ها، خصوصا شخصیت «وایولت» همدردی کنیم و در دنیای‌شان فرو رویم.
در عین حال، باید به نقاط ضعف این نمایش نیز اشاره کرد. شلوغی صحنه در برخی لحظات می‌توانست تأثیر منفی بر روی تمرکز تماشاگران داشته باشد. همچنین، عدم استفاده بهینه از تمامی پتانسیل‌های دکور نیز یکی از نقاط ضعف این نمایش بود. این مسئله ممکن است باعث کاهش قدرت ارائه‌ی داستان و برجسته‌سازی جنبه‌های مهم آن شود.
در بعضی لحظات این اجرا، تمرکز بعضی از اعضای گروه بازیگری کمی پراکنده بوده که می‌تواند تأثیر منفی بر روی هماهنگی و همبستگی کلی اجرا داشته باشد. علاوه بر این، استفاده‌ی ناکافی از موسیقی پس‌زمینه نیز نمایش را به طور کامل همراهی نکرده و از تأثیر بیشتر آن جلوگیری کرده است.
در مجموع، “آگوست در اوسیج کانتتی”، با تمرکز بر داستانی زیبا و شخصیت‌های جذاب، توانسته است تجربه‌ای قابل قبول و لذت‌بخش را به تماشاگران ارائه دهد. با این حال، نقاط ضعفی مانند شلوغی صحنه، عدم بهره‌برداری کامل از پتانسیل‌های دکور و ناهماهنگی در بازیگری برخی اعضا، بر کیفیت کلی اجرا تأثیر منفی گذاشته است. صد البته که طراحی صحنه، پردازش شخصیت‌ها و بازیگری قابل قبول، به همراه فیلم سینمایی اقتباس شده از همین نمایش، عواملی هستند که می‌توانند مخاطبانی که از آثار قبلی میکاییل شهرستانی لذت برده‌اند، را به سمت این نمایش جذب کنند.
