یادداشت سینمافا بر «هناس» و «شب طلایی»

سینمافا- مهدی غضنفری- فیلم‌های قدیمی ایرانی بازسازی شده به نمایش درآمده‌اند. من تا اکنون پنج فیلم از این آثار را دیده ام: «دندان مار» و «مادیان» را در خانه سینما و «خانه دوست کجاست»، «گاو» و «ناخدا خورشید» را در جشنواره . «ناخدا خورشید» ساخته ناصر تقوایی جدا از مشکلات فنی در بعضی از سکانس‌ها هنوز عالی و روپاست و به هیچ وجه کهنه نشده است.

هناس (حسین دارابی)

هناس که به کردی به معنای نَفس است فیلمی سفارشی و پروپاگاندا (تبلیغاتی) است .فیلم دررابطه با شهادت دانشمندان هسته‌ای و زندگی سخت خانواده‌هایشان زیر فشار ترور است. هناس از فیلمی جنایی شروع می شود و سرِآخر به ملودرام (فیلم احساسی و اشک انگیز) می‌انجامد. فیلم به مانند آثار دفاع مقدسی سلخته شده است؛ معمولا پول، سهمیه و رانتی وجود دارد و برای پول موجود فیلمنامه‌ای نوشته شده است. فیلم با اینکه فیلمنامه‌اش مشکلات و کمبودهای بسیاری دارد اما در مدل خودش خوش ساخت است و شاید برای مخاطب عام موثر باشد. اشاره ضمنی فیلم به جنبش سبز و پایان تراژیک فیلم جالب است.

شب طلایی (یوسف حاتمی کیا)

«شب طلایی» اولین فیلم کارگردانش است. کارگردان که پسر «ابراهیم حاتمی کیا» است در فیلم اولش مسیری می‌رود که پیشتر “اصغر فرهادی” و پیروان رفته بودند. فیلم که درامی خانوادگی است (اینجا سینمای اجتماعی گفته می‌شود) در رابطه با طبقه متوسط شهری است؛ شمش‌های طلا در خانه‌ای گم می‌شود و این موضوع سرآغاز چالش کارکترها با هم است. خب طبق مدل آشنا، این چالش کاراکترها باعث می شود رازهایی دیگر هم برملا شود. پرواضح است چنین فیلمی به پایانی خلاقانه‌تر نیاز دارد، پایان فعلی همان پایان باز است که دیگر خیلی کلیشه‌ای است و کارکردی نیز ندارد. فیلم با اینکه ویژگی خاصی ندارد و فیلمنامه‌اش مشکل دارد اما خوش ساخت محسوب می شود. فیلم وجهی ایدئولوژیک هم دارد که اذیت محض است: نوجوان فیلم که بچه طلاق است موسیقی غربی گوش می‌دهد و دوست دارد در دزدی احتمالی سهمی داشته باشد!