سی و نهمین جشنواره فیلم فجر

یادداشتی درباره فیلم «مامان» (آرش انیسی) و «ابلق» (نرگس آبیار)

یادداشتی درباره فیلم «مامان» (آرش انیسی) و «ابلق» (نرگس آبیار)

سینمافا- مهدی غضنفری- فیلم «مامان» (آرش انیسی) در جشنواره فجر به نمایش درآمد.

۱-“مامان” اولین ساخته آرش انیسی است اما نقش مجید برزگر نیز بعنوان تهیه کننده درمحصول نهایی را نباید نادیده گرفت همانند سال گذشته که نقش مجید برزگر در “دشمنان” به کارگردانی علی درخشنده با بازی رویا افشار را نمی شد نادیده گرفت مجید برزگر بعنوان کارگردان درسینمای ایران پی گیر سینمایی است که مشهور به “سینمای آزار ” است معمولا کاراکترهای فیلم های برزگر مشکلی روحی، روانی و حتی جسمانی دارند که داستان فیلم ها شرح همین مشکلات و چالش ها ست (“پرویز” شاخص ترین محصول چنین رویکردی است) مجید برزگر تقریبا همه فیلم هایی که تهیه کرده است نیز کاراکتر مرکزی اش دچار مشکل روحی یا روانی بوده اند و کاراکتر فیلم هم خود آزار می بیند و هم دیگران را آزار می دهد

۲-“مامان” با بازی رویا افشار واجد چهار کاراکتر مرکزی است مامان و سه پسرش. مامان زنی آبادانی و جنگ زده است که بدلیل سختی هایی که کشیده دچار حفره ها و چالش های روانی است او راننده تاکسی است و همکارانش دوستش دارند اما سه پسرش از دست او و کارهایش دچار عصیان شده اند مامان در زمان نسبتا طولانی اش (نزدیک به دوساعت ) به شرح این چالش ها می پردازد چالش مامان با سه پسرش و سه پسرش با مامان.

۳-حقیقتا معلوم نیست؟ فیلمی که داستانش را روان تعریف می کند و موفق می شود خانواده بسازد چرا باید همچین پایان مبهمی داشته باشد ؟ چرا فیلمساز که کار سخت تر را از پسش برآمده ( موفق شده با انتخاب درست بازیگرها و کارگردانی استاندارد یک خانواده ایرانی معاصر را خلق کند) با پایانی که باز نیست بلکه ناتمام است با ابهام تعمدی (به سفارش فیلمساز ) فیلمش را تخفیف دهد تا مثلا هنری تر از آنچه که است به نظر رسد !

 

درباره ابلق (نرگس آبیار)

۱-“ابلق” پنجمین ساخته نرگس آبیار به تهیه کنندگی همسرش محمد حسین قاسمی است فیلم درامی خانوادگی است که در ایران به آن سینمای اجتماعی گفته می شود ابلق در ادامه مسیری است که سعید روستایی با وام گرفتن از درام های خانوادگی ایتالیایی شروع کرد (“ابد و یک روز” و “متری شش و نیم”) و بعد هومن سیدی با تاثیر گرفتن از “شهرخدا” (فرناندو میرلس) برزیلی و با “مغزهای کوچک زنگ زده” ادامه داد “ابلق” فیلمی در همان مسیر است

۲-فیلمساز فیلمنامه نویس فیلم خیلی زود متوجه می شود که فیلمنامه مصالحه لازم را برای فیلمی بلند ندارد و از کمبودهای داستانی زیادی در رنج است پس همین که احساس می کند فیلم از ریتم می افتد یک دعوایی راه می اندازد ! تا فیلم جان بگیرد که خب این رویکرد اذیت می کند

۳-“ابلق” کماکان نشان از توانایی های حیرت انگیز کارگردان در بازی گرفتن از بازیگرها دارد حضور مهران احمدی و بهرام رادان و مخصوصا زوج بازیگر فیلم قبلی کارگردان (الناز شاکر دوست و هوتن شکیبا) در این فیلم و در نقش هایی که از اساس با فیلم پیشین متفاوت است فوق العاده است

۴- موضع گیری فیلم که پیشنهاد به سازش است درست ترین و در عین حال رادیکال ترین موضع گیری تاریخ سینمای ایران در مباحث ناموسی است و از این حیث خیلی خیلی جلوتر از “قیصر و فروشنده ” است “ابلق” فیلم تازه ای نیست اما ماهرانه ساخته شده است فیلم نگاهی به جنبش می تو (یا رفع تبعیض و آزار جنسی زنان) هم دارد و فیلمساز موفق شده این رویکرد اکنون جهانی شده را بومی سازی نماید

اطلاع رسانی از طریق ایمیل
به من اطلاع بده در صورت:
guest
لطفا نام حقیقی خود را وارد کنید
آدرس ایمیلتان را وارد کنید
اگر وبسایت دارید، آدرس آن را وارد کنید

0 نظرات
Inline Feedbacks
View all comments

جست‌وجو

Generic selectors
فقط تطبیق کامل
جستجو در عناوین خبرها
جستجو در محتوای خبرها و گفتگوها
Post Type Selectors

ویدیو

در حال بارگذاری...

آخرین پست‌ها

سینمافا را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید

0
Would love your thoughts, please comment.x