نقد سینمافا بر فیلم آسیایی‌های پولدار دیوانه (Crazy Rich Asians)

سینمافا- مصطفی حامی‌خواه- در عصری که سلطه‌ی رسانه‌های مجازی می‌تواند داستانِ عشق یک زوج را ظرف چند ثانیه از کافه ای در آمریکا به خاورِ دور و منحصرا سنگاپور مخابره کند، در دورانِ بی هویتی که اکثرِ شهروندان یک کشور تمامی ذهنیتش معطوف به سبک زندگی یک خانواده ی اشرافی و از قضا غیرمحلی می باشد چگونه می‌توان به دنبالِ ارزش ها وهنجارهای اختصاصی و اقلیمی بود؟ شاید از بینِ این همه زرق و برق‌های عامه پسند که می‌تواند موردِ پسند توده‌ی شرق تا غرب باشد بتوان به لزوم اشتراکِ فرهنگ‌ها از دانشگاه‌های امریکا تا خانواده‌های شرقی رسید.

بارزترین اندیشه‌ی مطرح در فیلمِ آسیایی‌های پولدار دیوانه می‌تواند همان ایده‌ی کهنه‌ی گفتمان تمدن‌ها البته به بهترین و کاربردی‌ترین شکل ممکن باشد. هنگامی که دختری اصالتا سنگاپوری – چینی که از کودکی در امریکا و غرب بزرگ شده و زیسته است و دکترای اقتصاد دارد برای آشنایی با خانواده‌ی نامزدش به سرزمین مادری می‌رود و درآنجا ارزش و ارجحیت را در اولویت داشتن خانواده به تمامی چیزها می‌یابد و می‌پذیرد. می‌توان فیلم را موفق دانست، از آن جهت که روایت کننده هیچ یک از فرهنگ‌ها را نفی نمی‌کند و اتفاقا نگاه متعصبانه ای ندارد. روند ساخت فیلم که از عوامل پشت صحنه و سازندگان غربی می باشند و عناصر نمایشی و اختصاصا بازیگران که همه شرقی هستند، می‌تواند بر صحه‌ی موفقیتِ این گفتمان دلالت کند.

فیلم «آسیایی‌های پولدار دیوانه» مانند اکثر فیلم‌های عامه پسند ساختِ ابر استودیوهای آمریکایی، داستانی خطی را به ساده ترین شکل روایت می‌کند که اتفاقا وفاداری به این قاعده‌ی کلاسیک، بهترین انتخاب ممکن از طرف سازندگان فیلم می‌باشد. صحنه پردازی‌های فانتزی و خوش آب و رنگی که می‌تواند هر مخاطبِ غیر سینما را هم مجذوب شنیدن و دیدن داستان کند، از دیگر نقاط مثبت فیلم می‌باشد. به طور مثال سکانس عروسی در کلیسا که می‌تواند تا سال ها به عنوان تلفیق رویا و زندگی بین سازندگانِ بی مووی‌ها الگو قرار بگیرد.

از معدود نقاط منفی فیلم هم می‌توان در ابتدا به اسم فیلم اشاره کرد؛ چون شخصیت اصلی فیلم نه آسیایی است نه پولدار و نه دیوانه! شتابزدگی و اولویت داشتنِ گیشه و بازار جهانی را می‌توان دلیل اصلی انتخاب این اسم دانست. از طرفی هم با دخیل کردنِ سلیقه‌ی شخصی می‌توان نقدی هم مبنی بر عدمِ استفاده از موسیقی های فولک و محلی و حداقل شرقی را متوجه فیلم دانست. در انتها باید این نگاه به ظاهر بدبینانه راهم مذکور شد که با تمام وجوهِ مثبتی که وجود دارد، این فیلم در ماهیت خود یک فیلمِ تمام عیار تبلیغاتی برای کشور سنگاپور می‌باشد که به بهترین شکل توسط تکنسین‌ها و متخصصانِ هالیوودی ساخته و نمایش داده شده است.